Casus

In september start Juffrouw Hanne in het 2de leerjaar met een nieuwe klas. Onmiddellijk valt op dat één leerling het moeilijk heeft met bewerkingen tot 10. Ze maakt rare onverklaarbare fouten en juffrouw Hanne neemt contact op met de ouders en vraagt of ze de leerling willen laten testen door een logopediste. Deze stelt vast dat de leerling een leerstoornis heeft waaronder dyscalculie. De ouders trekken deze conclusie in twijfel en wijten de fouten aan het moeilijk gedrag van de leerling: ze wil altijd aandacht en maakt deze fouten om extra aandacht van de juf en ouders te krijgen. De juf is het hiermee niet eens maar respecteert de mening van de ouders.

Het jaar gaat verder en de bewerkingen worden moeilijker.

Hieronder zie je een toets van de leerling begin december. Deze toets zijn rekensommen van 2 getallen waar de leerling de uitkomst moet uitrekenen.  Sinds de eerste maanden van het schooljaar hebben de leerlingen al kennis gemaakt met getallen tot honderd en deze al heel regelmatig voorgesteld met MAB - materiaal. Hiermee kunnen ze elk getal visueel voorstellen. De leerling had hier geen enkel probleem mee en kon hier vlot mee. 
Echter zijn deze uitkomsten allemaal fout. Bij de toets heeft de leerling het visueel hulpmiddel niet gebruikt. Bij het verbeteren is het juffrouw Hanne opgevallen dat hier toch een bepaald patroon in zit.  De leerling heeft alle getallen welke hij ziet afzonderlijk opgeteld of afgetrokken (en hierbij zeker niet altijd het juiste symbool gebruikt) en zo zijn berekening gemaakt.

Zo is 44 + 3 = 47 maar de leerling doet 4 + 4 + 3 = 11.

Na het zien van deze toets en na enkele maanden ploeteren: veel fouten maken in de klas en grote problemen bij het maken van het huiswerk hebben de ouders nu toch besloten om logopedie op te starten.

Het idee dat je kind een leerstoornis heeft is soms moeilijk om te aanvaarden. Leerkrachten en logopedisten moeten de ouders tijd geven om hieraan te wennen maar het is uiteraard toch hun taak om het te signaleren.